ณ ป่าลึกแห่งหนึ่ง . มีพญางูเขียว ค่อย ๆ คลานไปเพื่อหวังจะฮุบเอาไก่หนุ่มมาเป็นอาหารกลางวัน . ไก่หนุ่มรู้ตัวทันจึงหันขวับไปแล้วกล่าวว่า ไก่หนุ่ม: เจ้าแม่งูเอ๋ย อย่าทำอะไรข้าเลย ชีวิตข้านี้เป็นประโยชน์ให้กับสิ่งอื่นนอกจากนำมาเป็นอาหารได้อีกมากนะ . พญางูทำหน้าฉงน เพราะไม่เคยมีไก่หน้าไหนพูดกับตนแบบนี้มาก่อน และตอบกลับไปว่า พญางู: สำหรับข้า เจ้าก็เป็นได้แค่อาหารอันโอชะเท่านั้นแหละ จะทำอะไรไปได้มากกว่านี้เล่า . เจ้าไก่นั้นยังคงมีท่าทีสงบและทราบอยู่แล้วว่าพญางูส่วนใหญ่มักฉลาดแต่ยังขาดปัญญาในการสอนตัวเองอยู่ ถ้าได้เห็นว่าตัวเรานั้นเป็นประโยชน์อย่างอื่นด้วยน่าจะไม่กินเรา จึงต่อรองต่อไปว่า ไก่หนุ่ม: วันพรุ่งนี้มาดูกัน ถ้าท่านยังคงไม่เห็นประโยชน์อันอื่นใดค่อยว่ากัน พญางูตอบรับปาก: ได้เลยเจ้าไก่ ข้าจะรอวันที่จะได้หม่ำเจ้า . ไก่หนุ่มรอดไป . ด้วยวิสัยของงูที่มักจะหลับนอนยาวและมีความขี้เกียจ พญางูตนนี้ก็เช่นกันมักตื่นสายไม่เป็นเวลา และมีความงัวเงียไม่สดชื่นอยู่เป็นประจำ . เช้าวันรุ่งขึ้น ไก่หนุ่มได้ขันเป็นปรกติ แต่โดยเนื้อความแล้วขันออกมาเป็นคำพูดว่า ไก่หนุ่มขัน: "เช้านี้ช่างสดใสจุงเบย!" "ขอบคุณตัวเองที่สามารถลุกมาขันในเช้านี้ได้!" "วันนี้จะมีเรื่องอะไรดี ๆ เกิดขึ้นบ้างนะ อยากเผชิญและเรียนรู้แล้ว!" ขันแบบนี้ทั้งหมด 3 รอบ . เจ้าพญางูได้ยินเสียงเจ้าไก่ ก็ตื่นขึ้นมาได้ฟังที่ไก่หนุ่มขัน และตะโกนกลับไปว่า พญางู: ขันอะไรแต่เช้า!!! เดะแม่ก็จับกินเลยซะหรอก โว้ววว ไก่ตอบด้วยท่าทีสุขุมเช่นเคย: สวัสดีตอนเช้านะแม่งู ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับเธอด้วยเช่นกันนะ ด้วยความที่ตื่นมาแล้วและความง่วงเริ่มจางไปจากการที่ต้องใช้สมองตอบคุยกับเจ้าไก่ เมื่อได้ฟังความหวังดีไปนั้นก็เริ่มเปิดใจตอบรับว่า: อ่า . . . ขอบใจไอ้ไก่น้อย . เสียงที่เจ้าไก่ขันยังคงดังกึกก้องในใจเจ้าพญางูตลอดทั้งวัน . เมื่อจบวันตนสังเกตว่าวันนี้เป็นวันที่ดีวันนึงเลย เพราะในตอนเช้ามีความเชื่อมาจากเจ้าไก่ว่าวันนี้จะเจอเรื่องดี ๆ ให้ได้เผชิญหน้าและเรียนรู้ จากแต่ก่อนที่ในหัวมีแต่เสียงก่นด่าต่อทั้งสัตว์ตัวอื่นและตนเองมากมาย วันนี้แม้จะเจอเรื่องที่ก็ดูไม่น่ายินดีเท่าไหร่ แต่พอตั้งบริบทในใจตอนเช้ามาแล้วว่าอยากจะเรียนรู้จากมัน สิ่งเหล่านั้นก็ได้เป็นบทเรียนสอนตนไปในตัวจนถือเป็นเรื่องดีได้เฉยเลย . ตอนเผลอคลานตกกิ่งไม้ก็ทันเสียงในหัวที่กำลังจะกล่าวว่าตนเองซุ่มซาม และลองคิดใหม่แทนที่ด้วยแง่คิดว่าดีแล้วที่มันเกิดขึ้น เพราะมันทำให้เรารู้ตัวว่าตนเองมีข้อบกพร่องอะไรบ้าง คราวหน้าจะได้รู้จักระวังมากขึ้นเป็นพิเศษ . พญางูคิดได้ดังนี้ก็นึกรู้สึกขอบคุณเจ้าไก่มาก ๆ . พอเช้าวันต่อมาอีกก็ได้พบจ้าไก่ตัวเดิม ขันแบบเดิม เวลาเดิม พญางูที่ได้เริ่มมีเมตตาต่อสัตว์อื่นมากขึ้นก็บอกเจ้าไก่ไปว่า พญางู: เจ้าเป็นอิสระจากข้าแล้วเจ้าไก่หนุ่ม จงไปซะเถอะ ขอบคุณมากสำหรับแง่คิดดี ๆ ที่ให้ข้าได้คิดได้ ไก่หนุ่ม: ข้าก็ขอบคุณเจ้าเช่นกัน ด้วยความเป็นเจ้าที่ฉลาดในตัวอยู่แล้ว และลึก ๆ ก็เป็นสัตว์ที่จิตใจดีไม่น้อยเลยจึงสามารถเข้าในหลักการนี้ได้ ไม่งั้นข้าคงอยู่ในท้องไปแล้ว “ชีวิตน่ะ เกิดมาแล้วถ้ามีความสุขในปัจจุบันได้ก็นับว่าคุ้มมาก ๆ แล้ว อย่างน้อยการได้เริ่มต้นด้วยเช้าที่สดใสพร้อมรับวันใหม่ด้วยคำพูดดี ๆ ให้ตัวเองย่อมเป็นแรงใจที่ดีมาก ๆ เลยสำหรับทั้งวัน” พญางู: 555+ ได้เลยไว้พบกันนะสหาย บาย ~ . . . นอกจากนี้ พญางูก็เริ่มเห็นคุณค่าของสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตมากขึ้นด้วยจนกินมังสวีรัติจวบจนสิ้นอายุไขของมันเลย . . . . . ทุกคนอาจนึกสงสัยว่าทำไมเจ้าไก่จึงฉลาดและกล้าเช่นนี้ผิดวิสัยของไก่ทั่วไป เพราะจริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ไก่ธรรมดายังไงล่ะ . . . ฮ่า ๆ . ถ้าคิดว่าเป็นไก่อะไรก็สามารถแชร์กันได้เลย ผู้เขียนขอทดคำตอบไว้ในใจอยู่ตรงนี้แหละ